Urodził się w Chełmnie w 1808 r. Otrzymał gruntowne wykształcenie filologiczne, a w 1831 r. uzyskał stopień doktora filozofii w Bonn. W tym samym roku zdał egzamin nauczycielski i podjął pracę w szkolnictwie średnim.
Po utworzeniu Gimnazjum Chełmińskiego w 1837 r. powołany został na stanowisko pierwszego nauczyciela. Uczył języka polskiego w 3 najwyższych klasach. W wieku 36 lat uzyskał stanowisko dyrektora gimnazjum.
W. Łożyński uczył swoich uczniów, iż „naród polski miał wielką przeszłość i ma wielkie zadania w przyszłości”. Nastroje patriotyczne młodzieży chełmińskiej były także wynikiem pracy dyrektora, który swoich uczniów pouczał: „bądźcie prości jak gołębie, a przebiegli jak węże”.
Od 1852 r. był radnym rady miejskiej. Dzięki jego staraniom szkoła przeniosła się do nowego gmachu przy ulicy Dominikańskiej, odrestaurowano też kościół pofranciszkański i wykorzystano go do nabożeństw szkolnych.
Był aktywnym członkiem Towarzystwa Pomocy Naukowej w Chełmnie. Z okazji 25-lecia jego pracy na stanowisku dyrektora, władze miejskie przyznały mu honorowe obywatelstwo Chełmna.

Tadeusz Drapczyński, Ewa Gerka, Anna Soborska- Zielińska, Muzeum Ziemi Chełmińskiej, Drukarnia Wydawnictwa Diecezjalnego w Pelplinie, s. 24-25.