Urodzony 13 października 1895 roku w Chełmnie. Uczęszczał do szkoły elementarnej, a następnie do Królewskiego Gimnazjum Katolickiego w Chełmnie. Po wybuchu I wojny światowej w roku 1914 zdał przyspieszony egzamin maturalny, a od października 1914 roku służył w 21 pułku piechoty. W wyniku odniesionych, w okolicach Łodzi w grudniu 1914 r. , obrażeń amputowano mu prawą rękę. Po zwolnieniu z armii podjął studia prawnicze: w Halle, Lipsku i Berlinie, a praktykę odbywał w Sądzie Okręgowym w Chełmnie i Sądzie Ziemskim Nr 1 w Berlinie. Po wcieleniu Chełmna w 1920 roku do Polski przeniósł się wraz z rodzicami do Berlina. W roku 1926 obronił w Münster pracę doktorską. Od 1918 roku był aktywnym członkiem Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD). W 1930 roku mając zaledwie 35 lat został posłem SPD do Reichstagu.
Dał poznać się jako doskonały mówca i szybko zaczął odgrywać ważną rolę we władzach partyjnych. Po dojściu Hitlera do władzy i delegalizacji SPD został aresztowany 6 lipca 1933 roku.
10 lat spędził w obozach koncentracyjnych m.in.: Heubergu, Ober Kuhberg i Dachau. Po zakończeniu II wojny światowej przystąpił do odbudowy struktur SPD. Na zjeździe w Hanowerze w 1946 roku został wybrany przewodniczącym tej partii. W roku 1949 kandydował w wyborach kanclerskich RFN, przegrywając z Adenauerem tylko jednym głosem.
Zmarł 20 sierpnia 1952 roku w Bonn, a pochowany został w Hanowerze.